روش های استریلیزه کردن فضاپیماها، موجودات ریزی را که به شرایط سخت عادت دارند از بین نمی‌برد. این موجودات با فضاپیما به مریخ می‌روند و بعد، دانشمندان خیال می‌کنند که علایم حیات را روز مریخ کشف کرده‌اند!
فضاپیماها و کاوشگرانی که از زمین به مقصد مریخ حرکت می‌کنند، اگر چه با روش‌هایی مخصوص از آلودگی‌ها پاک می‌شوند، اما به نظر می‌رسد که باز هم، مسافرین قاچاقی دارند که به مریخ سفر می‌کنند.
مطالعات تازه محققین نشان می‌دهد برخی از انواع باکتری‌ها که از این طریق به مریخ رفته‌اند، می‌توانند مدت‌ها روی مریخ زنده بمانند و باعث شوند که دانشمندان فریب بخورند و در بدترین حالت، دیگر به سراغ نمونه‌های واقعی مریخی که احتمالا در لابه‌لای خاک این سیاره منتظر کشف شدن هستند، نروند.
به گزارش وایرد، گروهی از محققین به تازگی مدعی شده‌اند که روش‌های فعلی تمیز کردن فضاپیماها، اجازه می‌دهد موجودات ریزی که در شرایط بسیار سخت دوام می‌آورند، تک‌سلولی‌های نمک‌دوست و موجودات کوچکی که به جانوران تنبل معروفند، زنده بمانند و با فضاپیما سفر کنند. در واقع ما با این روش، میکروب‌های شرایط سخت را انتخاب می‌کنیم و آن‌هارا روانه مریخ می‌کنیم!
آدام جانسون از دانشگاه ایندیانا و همکارانش حتی فهرستی از این موجودات را هم تهیه کرده‌اند: باکتری‌های لایه منجمد سیبری، ریزارگانیسم‌های تک‌سلولی آب‌های شور مکزیک، موجودات مخمرمانند چشمه‌های سرد و نمکی مناطق قطبی کانادا و جانوران تنبل که خرس‌های آبی هم نامیده می‌شوند. همه این‌ها موجودات ریز زمینی هستند که به شرایط سخت عادت دارند و در فضا دوام می‌آورند.
این اولین مطالعه‌ای است که همه موجودات را با هم در نظر گرفته است. محققین سعی کردند شرایط مریخ را در آزمایشگاه شبیه‌سازی کنند تا بببینند هر یک از این موجودات تا چه مدتی روی مریخ دوام می‌آورند.
پیش از این اغلب بر این باور بودند که پرتوهای فرابنفش خورشید که از جو رقیق مریخ عبور کرده و به سطح سیاره سرخ میرسند، اجازه تداوم حیات به موجودات ریز زمینی نخواهد داد. اما مشخص شد که فقط کافی است موجود خودش را به عمق چند میلیمتری خاک برساند تا از آسیب اشعه فرابنفش در امان باشد.
مطالعات محققین نشان می‌دهد که دوام میکروب‌های زمینی روی مریخ ربطی به دما و اتمسفر مریخ ندارد. بلکه مهم شرایط خاک مریخ است. بر این اساس، برخی موجودات میکروبی زمین تا چندصد روز هم روی مریخ زنده می‌مانند.
حتی برخی در معرض شرایط سخت، خشک می‌شوند و به نوعی مومیایی می‌شوند. در همه این حالات، ممکن است دانشمندان به خطا میکروب‌های زمینی را به عنوان نشانه‌هایی از حیات روی مریخ تلقی کنند.
به نظر می‌رسد روش‌های استریلیزه کردن فضاپیماها و همچنین نمونه‌برداری و شناسایی علایم حیات روی مریخ، نیاز به بازنگری دارد
عطارد یا تیر نخستین و نزدیکترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است. از نظر اندازه نسبت به دیگر سیارات بعد از پلوتو کوچکترین آنها نیز به حساب می آید. قطر آن 4880 کیلومتر است. این سیاره در یک مدار بیضی شکل به دور خورشید می گردد که خروج از مرکز آن 0.2506 است. نزدیکترین فاصله آن از خورشید تنها 9/45 میلیون کیلومتر دورترین فاصله آن 7/69 میلیون کیلومتر فاصله دارد. لذا همواره در اطراف خورشید حضور دارد و برای ما تنها در هنگام طلوع و غروب قابل رویت است. این سیاره بسیار گرم است و درجه حرارت سطح آن در هنگام روز به حدود 427 درجه سانتیگراد و در شب به 173 درجه زیر صفر کاهش می یابد. عطارد هر 88 روز یک بار یک دور به گرد خورشید می چرخد ( دوره تناوب نجومی ). در حالی که در مدت 5/58 روز یک دور به دور خود می چرخد ( حرکت وضعی ). در عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد، ولی برخی مطالعات وجود مقدار کمی گاز هلیوم را که گفته می شود از طریق بادهای خورشید به گرد این سیاره قرار گرفته اند اثبات می کند. شکل ظاهری این سیاره بسیار آبله گون است و چهره ای شبیه به کره ماه دارد.