لیونل آندره مسی 24 ژوئن سال 1987 در شهر روساریو آرژانتین دیده به جهان گشود.
وی عضو تیم ملی بزرگسالان آرژانتین و تیم بارسلونا اسپانیا است. بسیاری از مطبوعات به وی لقب مارادونای جدید دادهاند. لقب وی که توسط خودش انتخاب شده «جانشین» است.
لیونل در سن 5سالگی بازی را در تیم گراندولی آغاز کرد. تیمی که پدرش به عنوان مربی در آن جا مشغول به کار بود. در سال 1995 مسی به تیم نیوولز اولدبویز آرژانتین پیوست. وی 11 سال داشت که پزشکان تشخیص دادند دچار کمبود هورمون رشد است.
باشگاه ریور پلاته علاقه خود را برای به خدمت گرفتن مسی نشان داد اما آنها پول کافی برای خرج معالجه وی نداشتند. کارلوس ریساچ مدیر ورزشی باشگاه بارسلونا اسپانیا، از استعداد بیظیر مسی آگاه شد. ریساچ پس از تماشای بازی وی به نمایندگی از باشگاه بارسلونا با مسی قراردادی امضا کرد.
آنها پیشنهاد کردند تمام مخارج پزشکی لیونل را قبول میکنند به شرطی که وی برای شروع زندگی جدید به اسپانیا نقل مکان کند. خانواده مسی نیز به همراه این بازیکن جوان به اروپا منتقل شدند و لیونل کارش را در تیم جوانان بارسلونا آغاز کرد.
جانشین به زودی توانست در ترکیب تیم دوم بارسلونا جایگاه ثابتی به دست آورد. در آن فصل وی رکورد جالبی برجای گذاشت. میانگین بیش از یک گل در هر بازی. مسی در آن فصل توانست در 30 بازی 37 گل به ثمر برساند.
لیونل مسی در اکتبر 2004 توانست اولین بازی رسمیاش را برای بارسلونا برابر اسپانیول انجام دهد. با این بازی وی عنوان سومین بازیکن جوان تاریخ باشگاه بارسلونا را به خود اختصاص داد.
زمانی که در تاریخ 1 می 2005 مسی توانست اولین گل رسمیاش را برای بارسا در مقابل تیم الباسته بالومپایه به ثمر برساند تنها 17 سال و 10 ماه و 7 روز سن داشت. وی با این گل توانست خود را به عنوان جوانترین گلزن بارسلونا در لالیگا مطرح کند.
به مسی این شانس را دادند تا بتواند به عضویت تیم ملی اسپانیا دربیاید اما وی این پیشنهاد را رد کرد. در ژوئن سال 2004 مسی در بازی دوستانه بین دو تیم فوتبال زیر 20 سالههای آرژانتین و پاراگوئه به میدان رفت.
در ژوئن 2005 توانست همراه با تیم زیر 20 سالههای آرژانتین به مقام قهرمانی مسابقات جام جهانی جوانان دست یابد.
لیونل با زدن 6 گل کفش طلایی مسابقات و توپ طلایی بهترین بازیکن تورنمنت را نیز تصاحب کرد. با وجود این که لیونل بسیار جوان بود همیشه وی را با دیگو مارادونا مقایسه میکردند.
در تاریخ 27 ژوئن باشگاه بارسلونا قرارداد جدیدی با مسی تا سال 2010 منعقد کرد. در این قرارداد یک ماده وجود دارد که در آن آمده است هر تیمی میتواند با پرداخت مبلغ 150 میلیون یورو، مسی را به خدمت بگیرد. این مبلغ 30 میلیون یورو بیشتر از مبلغ فروش رونالدینیو است.
در سال 2005 خوزه پکرمن، لیونل مسی را به تیم ملی بزرگسالان آرژانتین دعوت کرد. وی اولین بازیاش را برابر مجارستان انجام داد. مسی در دقیقه 63 وارد میدان شد اما به فاصله 40 ثانیه از زمین مسابقه اخراج شد. پس از این مسابقه، مسی اولین بازی واقعی خود را برای تیم ملی آرژانتین برابر پاراگوئه انجام داد.
وی اولین بازی خود را در جام باشگاه های اروپا در تاریخ 27 سپتامبر و در برابر اودینسه انجام دهد. در دسامبر همان سال روزنامه ایتالیایی توتو اسپورت جایزه پسر طلایی 2005 را که به بهترین بازیکن زیر 21 سال اروپا داده میشود، به لیونل مسی داد. جانشین توانست بالاتر از وین رونی، لوکاس پودولسکی و کریستیانو رونالدو قرار بگیرد.
مصدومیت شدید باعث شد مسی به مدت دو ماه از کلیه فعالیتهای ورزشی دور بماند. به خاطر این مصدومیت حضور وی در جام جهانی 2006 در هالهای از ابهام فرو رفت. با این وجود نام لیونل مسی را به عنوان بازیکن تیم ملی آرژانتین برای حضور در جام جهانی تحویل مقامات برگزاری مسابقات دادند.
مسی پس از روماریو (فصل 94-93) اولین بازیکن بارسلونا بود که توانست در معروفترین دربی اسپانیا هت تریک کند. در این فصل مسی گلی به ثمر رساند که همگان دوباره وی را با مارادونا مقایسه کردند. جانشین همانند مارادونا در بازی با انگلستان توپ را دریافت کرد، 62 متر با توپ حرکت کرده 6 نفر از بازیکنان حریف را پشت سر گذاشت و دروازه ختافه را گشود.
تمام کارشناسان ورزشی جهان این گل را مشابه گل قرن مارادونا دانسته و پس از این گل، مطبوعات اسپانیا به وی لقب «مسیدونا» دادند.
لیونل مسی در فصل 2008- 2007 توانست در یک هفته 5 گل به ثمر برساند تا تیم بارسا به صدر جدول ردهبندی صعود کرده و خودش نیز یک شروع رویایی را تجربه کند. فرانتس بکن بائر و یوهان کرایف ستارگان سابق جهان فوتبال، از لئو به عنوان بهترین بازیکن جهان نام بردهاند.
نام:دیگو آرماندو مارادونا
تاریخ تولد: 30 اکتبر 1960
محل تولد: ویا فیورتیو،آرژانتین
در آرژانتین چیز هایی وجود دارد که هیچگاه از سکه نمی افتند مانند دسر کارامل محلی آنها و دختران زیبایشان.فوتبال هم یکی دیگر از اینها میباشد،ورزشی که مدهاست دلخوشی و سرگرمی مردم آرژانتین است و روز به روز به محبوبیت آن اضافه میشود.اما در 30 اکتبر 1960 پسری به دنیا آمد که علاقه مردم آرژانتین به فوتبال را دو چندان کرد...اسم او را دیگو گذاشتند.
در آن زمان حتی به فکر پدر مادرش هم نمیرسید که این پسر بچه موفرفری با آن نگاه مظلوم بتواند تا این حد دنیا را متوجه خود بکند و در تاریخ ماندگار شود.
در آمریکای جنوبی یک خصلت مشترک بین همه کودکان وجود دارد و آن این است که آنها قبل از اینکه به مدرسه بروند و با همسالان خود دوست شوند با توپ فوتبال آشنا میشوند.دیگو خیلی کوچک بود که در کوچه پس کوچه های ویافیورتیو با توپ چهل تکه اش به این طرف و آن طرف میپرید!او به خاطر فیزیک بدنی اش همیشه با پسر های بزرگ تر از خودش فوتبال بازی میکرد و به واقع از آنها برتر بود!
تا اینکه توجه سرمربی تیم جوانان آرژانتینیوس جونیورز،فرانسیس کورنخو، را به خود جلب کرد!این مربی به توانایی های دیگو شک نداشت اما مطمئن نبود که او بتواند با افرادی بزرگ تر از خودش به راحتی کنار بیاید و ابتدا از پذیرفتن او خودداری کرد اما اصرار های دیگو سرانجام نتیجه داد و مربی در مقابل این چپ پای کوچک نرم شد.دیگو خیلی سریع فوق ستاره تیم شد و در 136 بازی به هیچ وجه طعم شکست را نچشید تا اینکه برای تیم بزرگسالان جونیورز فرا خوانده شد و در 20 اکتبر 1977 در لیگ دسته اول پای به میدان گذاشت و به مصاف ریورپلات رفت و هرچند 2-1طعم شکست را چشید اما آن آغازی بود بر دوران طلایی فوتبال او.بعد از آن مورد توجه بوکا جونیورز قرار گرفت و پایش به اروپا گشوده شد وتیمهای بارسلونا،ناپولی و سویا تیم هایی بودند که شاهد تکنیک بی نظیر و پای چپ جادویی اش بودند.
دیگو برای تیم ملی آرژانتین بازی هایی به یاد ماندنی انجام داد و هرچند که بعد از باتیستوتا با 34 گل زده در 91 بازی به عنوان دومین گلزن آرژانتین شناخته میشود ولی تاثیر او در تیم به حدی بود که فدراسیون فوتبال آرژانتین پیراهن شماره 10 این تیم را بازنشسته اعلام کرد.(هرچند بعد ها با مخالفت فیفا مجبور به لغو این تصمیم شد).
عشق و علاقه آرژانتینی ها به او از 13 آپریل 1977 آغاز شد.در آن روز مارادونا برای اولین بار پیراهن تیم کشورش را پوشید و در یک بازی دوستانه به مصاف تیمی منتخب از ستارگان لیگ آرژانتین رفت.بازی خوب او باعث شد تا سزار لوییس منوتی نتواند از او چشم پوشی کند و از او برای حضور در مرحله نهایی جام جهانی 1978 دعوت کرد.آرژانتین در آن مسابقات قهرمان شد اما بدون مارادونا و منوتی ترجیح داد تا او را بر روی نیمکت بنشاند!
حضور در جام جهانی هرچند که به او بازی نرسید اما یک تجربه خوب برای دیگو بود و تابستان همان سال او به همراه تیم جوانان آرژانتین فاتح رقابت های جهانی جوانان در ژاپن شد.دیگو سالها بعد راجع به آن روز گفت"تا آن زمان حضور بر روی چمن برایم فقط حکم یک تفریخ را داشت و به هیچ وجه حس نمیکردم که در یک مسابقه فوتبال ممکن است به بازیکن تا این حد فشار بیاید.بعد از آن هم هیچگاه آنقدر تحت فشار قرار نگرفتم،البته به جز مواقعی که دخترم از من خواسته ای دارد!"
اما او مردی پر حاشیه بود و بارها حضور در دادگاه را تجربه کرد.ابتدا به خاطر شلیک کردن به یک خبرنگار با تفنگ بادی و بعد هم به خاطر به ناسزا گرفتن پاپ در یک برنامه تلویزیونی!
در بیرون میدان دشمنان زیادی داشت که در پایان حریف آنها نشد و دیگو را از پای در آوردند.اما در زمین فوتبال بی رقیب بود. بی دلیل نیست که میشل پلاتینی اسطوره فوتبال فرانسه راجع به او میگوید"کاری را که من با توپ فوتبال هم قادر به انجامش نیستم او با یک پرتغال به راحتی انجام میدهد"
در جام جهانی 1982 او نتوانست آن کیفیت همیشگی اش را به نمایش بگذارد.آرژانتین بازی افتتاحیه جام را از بلژیک باخت و بعد از آن مجارستان و السالوادور را از پیش رو برداشت.دیگو دو گل در مقابل مجارستان به ثمر رساند اما نتوانست اینکار را در برابر ایتالیا و برزیل تکرار کند و آرژانتین در مرحله دوم از دور رقابت ها کنار رفت.
اما در مکزیکو 1986 او بسیار خوش درخشید.5 گل او-یکی به ایتالیا و دو جفت به انگلیس و بلژیک- تیم کارلوس بیلاردو را به فینال رقابت ها رساند و با پیروزی 3-2 آرژانتین برابر آلمان غربی قهرمان جهان شد و خود را به عنوان بزرگترین فوتبالیستی که ناکنون پای به چمن فوتبال گذاشته به جهانیان معرفی کرد.
4 سال بعد بازی ها در ایتالیا برگزارشد.دیگو 7 سال را به همراه ناپولی گذرانده بود و با آن تیم دو بار قهرمان باشگاه های ایتالیا و یک بار هم قهرمان جام یوفا شده بود ولی آن تورنمنت برای دیگو شرایط متفاوت تری داشت و او قبل از شروع بازی ها از ناحیه زانو مصدوم شد اما با اتکا به قدرت بدنی اش و علیرغم آن مصدومیت پای به زمین گذاشت و آرژانتین را از سد برزیل،یوگشلاوی و ایتالیا گذراند اما در فینال و در مقابل پنالتی آندریاس برمه کاری از دستش بر نمی آمد و آرژانتین به نایب قهرمانی قناعت کرد.
اما آخرین پرده از حضور مارادونا در جام جهانی،تاریک ترین آنها نیز بود.مسابقات در آمریکا برگزار میشد و مارادونا در دو بازی ابتدایی در مقابل یونان و نیجریه حضور داشت اما کمیته مسابقات اعلام کرد که آزمایش دوپینگ او مثبت است و او از ادامه همراهی تیم ملی آرژانتین محروم شد.هم تیمی های او هم نتوانستند در غیابش کاری از پیش ببرند و آرژانتین از مرحله دوم فراتر نرفت.
v2010 تیم ملی آرژانتین