زمستان
سرگرمی،ورزشی،ادبی،طنز،زندگی نامه ی دانشمندان-اسطوره های ورزشی،اس ام اس،پادشاهان ایران و ...زمستان
سرگرمی،ورزشی،ادبی،طنز،زندگی نامه ی دانشمندان-اسطوره های ورزشی،اس ام اس،پادشاهان ایران و ...تونل مانش؛ یکی از عجایب هفتگانه
تونل مانش که به آن تونل کانال نیز گفته می‌شود، بار دیگر انگلستان را از طریق خشکی به دیگر قاره اروپا متصل می‌کند. این تونل 50.5 کیلومتر طول دارد که زیر بستر دریای مانش حفر شده و کنت در انگلیس را به کاله در فرانسه متصل می‌کند.
مانش که انجمن مهندسان عمران آمریکا آن را یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن نامیده است دارای دو خط ریلی و یک تونل جانبی برای خودروها است. گفته می‌شود تنها در عصر یخبندان یعنی چیزی حدود 8500 سال پیش انگلستان به اروپا متصل بوده است.
این پروژه در زمان اجرا با صرف 21 میلیارد پوند پرهزینه‌ترین طرح مهندسی تاریخ به شمار می‌رفت به گونه‌ای که هزینه اجرای آن 7 برابر بیشتر از هزینه اجرایی پل گلدن گیت (یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن) بیشتر بود.
بیشتر ماشین‌ها و دستگاه‌های حفر تونلی که در این پروژه مورد استفاده قرار گرفتند دو برابر یک زمین فوتبال طول داشتند و قادر بودند روزی 250 فوت تونل حفر کنند. با این حال حفر تونل 6 سال طول کشید و قرار بود انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها در نقطه‌ای مشترک به هم برسند که انگلیسی‌ها موفق شدند سریع‌تر به نقطه موردنظر برسند.
یکی از نکات مهم در خصوص حفر تونل این بود که دوطرف باید بدون کوچک‌ترین انحرافی به یکدیگر می‌رسیدند. به‌همین خاطر از سیستم‌های رادیویی و همچنین GPS نهایت استفاده به‌عمل آمد.
پس از پایان تمام مراحل ساخت تونل، فرانسوا میتران (رئیس جمهور وقت فرانسه) و الیزابت ملکه انگلستان در تاریخ 6 می 1994 در کاله فرانسه تونل را رسماً افتتاح کردند. ملکه انگلستان از ایستگاه واترلو لندن و فرانسوا میتران از ایستگاهی در لیل به سوی کاله به حرکت درآمدند. این دو قطار با قطع سیستم کنترل رایانه‌ای تونل در یک لحظه به کالائیس رسیدند و رودرروی یکدیگر قرار گرفتند. پس از انجام مراسم افتتاح در کالائیس، میتران و ملکه الیزابت دوباره از طریق تونل به خاک انگلستان رفتند تا مراسم مشابهی را در آنجا برگزار کنند.
در مراسم افتتاحیه دو نفر از کارگرانی که برای اولین بار با فروریختن آخرین لایه خاک، دو تونل را به هم متصل کرده بودند نیز حضور داشتند.
راز شگفت‌انگیز لبخند مونالیزا فاش شد
محققان با استفاده از اشعه ایکس در مطالعه نقاشی معروف لئوناردو داوینچی موفق شدند از شیوه رنگ آمیزی و قرار گرفتن این لایه ها در نقاط مختلف چهره مونالیزا سر دربیاورند.
به گزارش خبرآنلاین، دانشمندان موفق به کشف این نکته شده اند که داوینچی در نقاشی هایش جلوه ای به کار می برد که به «سفوماتو» یا محوکاری شهرت دارد.
آنها به نتیجه رسیده اند داوینچی برای خلق این جلوه بصری حدود 40 لایه بسیار نازک رنگی روی نقاشی هایش بکار برده و برای این کار از انگشت دستش استفاده کرده است.
این لایه های نازک رنگدانه های هم خانواده نوعی سایه دور دهان مونالیزا استفاده کرده که موجب شده لبخندش چندان واضح نباشد و اگر مستقیم به چهره اش نگاه کنی این لبخند محو می شود.
محققان با استفاده از اشعه ایکس در مطالعه این نقاشی موفق شدند از شیوه رنگ آمیزی و قرار گرفتن این لایه ها در نقاط مختلف چهره مونالیزا سردربیاورند.
از آنجا که ماه ها طول می کشد این لایه ها خشک شوند. کشیدن این نقاشی و رسیدن به این ایده آل سال ها طول کشیده است.
دانشمندان همچنین احتمال می دهند داوینچی برای کشیدن این لایه ها از انگشتانش استفاده کرده چون هیچ رد قلم مو یا کونتور (خط شکل ساز) در این نقاط دیده نمی شود.
داوینچی به دلیل استفاده از ترفند محوکاری برای ترکیب سایه ها و همچنین محو کردن خطوط طراحی نقاشی شهرت دارد، اما شیوه دقیق این هنرمند در به کار بستن این ترفند سال ها متخصصان هنری را به خود مشغول کرده بود.
کشف های جدید حاصل تلاش در آزمایشگاه مرکز تحقیقات و ترمیم موزه فرانسه و موسسه پرتوافکنی اروپا است. دکتر فیلیپ والتر، سرپرست این تحقیقات در ژورنال علمی Angewandle Chemie نوشت: «کمال تکنیک نقاشی لئوناردو داوینچی همیشه سحرآمیز بوده است. تغییر تدریجی رنگسایه ها و رنگ ها از روشنایی به تاریکی اصلا ملموس نیست. مهم تر اینکه شیوه نقاشی پوست انسان در پرتره های داوینچی به دلیل اهمیت بالایشان به اظهار نظرهای گوناگونی دامن زده است.»
او افزود:«باید تاکیدی جداگانه بر نازکی لایه های رنگی کرد: این مسئله بر دقت بالای نقاش به هنگام اعمال این لایه ها صحه می گذارد. همچنین ضخیم شدن تدریجی این لایه ها نشان می دهد برای رسیدن به چنین سایه ای باید لایه های نازک بسیاری بکار رفته باشد. حتی امروز هم کار داوینچی در خلق این لایه ها بسیار عجیب و جالب است.»
دانشمندان در این تحقیق از فناوری موسوم به طیف نمایی شبرنگ اشعه ایکس بهره برده اند. این فناوری به آنها اجازه داد بدون برداشتن نمونه از نقاشی و صدمه زدن به آن لایه ها و رنگ های نقاشی را بررسی کنند.
دانشمندان در این تحقیق پرتو قدرتمندی از اشعه ایکس روی نقاشی تنظیم کردند و نحوه ترکیب لایه ها و شیوه کشیدن لایه ها را کشف کردند.
علاوه بر مونالیزا، دانشمندان در این تحقیق رنگسایه های پوست در شش نقاشی مشهور دیگر از داوینچی را نیز بررسی کردند. «مریم مقدس در صخره ها»، «Madonna of the Carnation»، «یوحنای تعمیدگر» و «مریم مقدس و کودک» از جمله این نقاشی ها بودند.
دانشمندان کشف کردند هر لایه دو میکرومتر ضخامت دارد و این معادل یک پنجاهم ضخامت تار موی انسان است. در نقاط روشن پوست این لایه ها بسیار نازک هستند، اما در نقاط تاریک ضخامت تا 55 میکرومتر می رسد.
نکته جالب استفاده داوینچی از رنگدانه های سیاه و قرمز است که با استفاده از فناوری های تحقیقی معمول اصلا قابل تشخیص نیستند. دکتر والتر و گروهش معتقد هستند داوینچی برای رسیدن به نقطه اوج محوکاری با رنگ های مختلف تجربیات بسیاری از سرگذرانده است.
پروفسور فرانسیس ایمس-لوئیس، مورخ هنری برجسته و معاون انجمن لئوناردو داوینچی، سازمانی که مخصوص تحقیق روی آثار این نقاش است گفت: «برای لئوناردو داوینچی بسیار مهم بود تا طیف رنگ هایش چنان ملایم باشند که تغییر تدریجی رنگ ها از تاریکی تا روشنایی در آنها مشخص نباشد. درست مثل دنیای واقعی اهمیت محوکاری در همین است.»
او افزود:«عجیب اینجاست او این کار را با دقتی بسیار بالا انجام داده است. در مونالیزا او به پیچیدگی و ابهامی دست یافته و آن را از طریق محوکاری القا کرده است.»
تابلوی نقاشی مونالیزا که به لبخند ژوکوند نیز شهرت دارد، شاهکار لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی است که با رنگ روغن بر روی صفحه چوب سپیدار بین سال های 1503 تا 1506 میلادی نقاشی شده است.