بین النهرین که به معنای میان دو رودخانه است در کشوری قرار دارد که امروزه آن را عراق می نامیم. آب و هوای معتدل بین النهرین شمالی با باران کافی زمینه رشد محصولات در برخی مناطق را فراهم می کرد. در بخش جنوبی آن دشتی هموار و مرداب گونه از رسوباتی که توسط آب های تند رودخانه گسترش یافته بود، به وجود می آمد. در این منطقه میزان ریزش باران کم بود و تابستان های گرم و طولانی داشت. مردم در سومر از 5000 سال قبل از میلاد مسیح می زیسته اند.
خاک این منطقه گل آلود و غنی بود، اما محصولات بدون باران در آفتاب گرم و سوزان تابستان از بین می رفتند، در نتیجه کشاورزان کانالهایی را برای انتقال آب رودخانه به زمین های جو، گندم، خرما، سبزیجات می کندند. آنها خاک را با گاوآهن هایی که توسط گاوهای نر کشیده می شد شخم می زدند.