ژوپیتر و تتیس، اثری از جان اینگرس، ۱۸۱۱ میلادی.
در اساطیر رومی، ژوپیتر یا ژُو یا ژووه، خدای خدایان یا پادشاه خدایان بود. همینطور وی، خدای آسمان و خدای آذرخشهای آسمانی (خدای رعد) محسوب میشد. همسان و معادل او در پانتئون خدایان یونان، زئوس بود. او را یوپیتر یا آیوپ پیتر یا دیِزپیتر نیز نامیدهاند و همچنین از او با عنوان اپتیموس ماگزیموس به معنای «بهترین و بزرگترین پدرخدا» نیز نام بردهاند و او را به عنوان ایزد حامی روم باستان ستودهاند، خدایی که فرمانروایی او بر مبنای قوانین و نظم اجتماعی بنا شده بود. او خدایی بود که به همراه خواهر/همسر خود، ژونو، بر سه گانه یا تریاد کاپیتولین ریاست میکرد. ژوپیتر همچنین پدر ایزد مارس محسوب میشد و این فرزند از ازدواج او با ژونو متولد شده بود. براین اساس، ژوپیتر پدربزرگ رموس و رومولوس که بنیانگذاران افسانهای رم بودند، به شمار میآمد. ژوپیتر در دین رم باستان مورد پرستش و احترام قرار داشت و هنوز هم در آیین نئوپاگانیسم رومی، پرستش میشود. او همراه با برادران خویش، نپتون و پلوتو، فرزندان ساتورن، محسوب میشدند. او همچنین برادر/شوهر سرس (دختر ساتورن و مادر پروسرپینا)، برادر وریتاس (دختر ساتورن) و پدر مرکوری به شمار میآمد.
[توجه شود که در متن فوق، تقریباً تمامی اسامی که بعدها بر روی سیارات منظومه شمسی نهاده شدند، مورد اشاره قرار گرفتهاند. از جمله: ژوپیتر (مشتری)، مارس (مریخ)، ساتورن (زحل)، نپتون (نپتون)، پلوتو (پلوتون)، مرکوری (عطارد)]